"Το Μαύρο Σπίτι"

Εισέρχομαι στο σπίτι
Μετά απο μια ακάμη στείρα βραδιά...
Επισκέφτηκα τα μέρη που πηγαίναμε μαζί.
Τώρα είναι άδεια, στοιχειωμένα.
Μόνο το λαγαρό φεγγάρι λάμπει εκεί
και ο άνεμος που ψάχνει απεγνωσμένα για ταίρι
ουρλιάζει στα σημεία που ενώναμε τις καρδίες μας,
όμοιος με εμένα...
Δεν ανοίγω καν το φώς, δεν κάνω τον κόπο,
ξέρω τι θα αντικρίσω...
Άδειο και σκονισμένο δωμάτιο..
Πιο άδειο και σκονισμένο απο την αγνή μου καρδιά,
που ακόμα σε ζητάει.
Κάθομαι στον καναπέ, που πήραμε μαζί στις εκπτώσεις.
Μόνος τώρα, κοιτώ τις φωτογραφίες μας
και ξεσπώ σε λιγμούς.
Δάκρυα, πόνος, καημός.
Οι φωτογραφίες που τράβηξες εσύ ήταν κάπως κουνημένες..
Όπως και η σχέση μας. Γεμάτη φουρτούνες και ταραχές.
Μα δεν με νοιάζει! Σε θέλω πίσω, σε ποθώ!
Κοιτάζω έξω απο το παράθυρο, γεμάτο δαχτυλιές
καθώς καθημερινά περιμένω εδώ, μήπως σε δω να περνάς..
Μα τίποτα... Όπως και τώρα. Δεν είσαι εδώ...
Μόνο ένα σκυλί χέζει σε ένα δέντρο
και κάποιος ληστεύει το σπίτι της κυρίας Νίτσας...