"Καθρέφτη καθρεφτάκι μου"

Για ακόμη μια φορά το πρόσωπο στον καθρέφτη με κοιτάει επίμονα...
Μου κάνει νοήματα...
Πρόστυχα ορισμένες φορές..
Δεν ξέρω, δεν αισθάνομαι άνετα.
Αλλά αυτό που κοιτάζει είναι τόσο, μα τόσο ωραίο..
Η ομορφιά του δεν περιγράφεται με λόγια,
το αμαρτολό του μυστήριο δεν μπορεί να λυθεί.
Το λάγνο βλέμα του σε βιάζει, σε μαγνητίζει...
Φυσικό είναι να μένει κολημένο το πρόσωπο του καθρέφτη πάνω μου..
Δεν το αδικώ.
Κι εγώ ίσως το ίδιο θα έκανα.

Υπάρχουν μέρες που περνούν ώρες ολόκληρες χωρίς να το δώ
και αισθάνομαι άδειος και κενός.
Τότε αναγκάζομαι να καταφύγω σε άλλες μεθόδους ηδονής..
Φωτογραφίες στο κινητό, ένα τζάμι αυτοκινήτου,
έστω κάτι για να δω τη μορφή...
...που με κάνει να ουρλιάζω προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου
πως, ναι! είναι αληθινό!
Είναι εγώ!